3. Rosja

Rosja, państwo rozciągające się od wschodniej Europy przez północną część Azji aż po Ocean Spokojny. Wy właśnie oczekujecie na krakowskim lotnisku na lot do wielkiego mocarstwa pod nazwą Rosja, a konkretnie do Biełgorodu. Zacznie się nowy rozdział w Patryka życiu, a teraz będzie to wasze wspólne życie. Przeszliście odprawę i udajecie się wraz z innymi turystami do autobusu, który was podwiezie nieopodal samolotu. W samolocie siadasz obok okna, ponieważ chcesz, jak najwięcej zobaczyć. To jest twój maksymalnie szósty lot i jesteś głodna wrażeń, zaś dla Patryka, to jest któryś z kolei. Patrzysz, jak każdy obiekt zmniejsza się co sekundę, a wy jesteście coraz wyżej. Za każdym razem serce mocniej ci bije i jesteś podenerwowana. Po godzinie lotu lądujecie w Warszawie, by godzinę później móc lecieć do Moskwy. Lot nie jest ekstremalnie długi, ponieważ trwa około dwóch godzin. Patryk po półgodzinie zasnął. Czekacie na bagaże na moskiewskim lotnisku, a następnie sześć godzin czekania na lot do Biełgorodu. Idziecie zjeść obiadokolację do restauracji, która się mieści na terenie lotniska. Zwiedzacie kilka sklepów, a czas dłuży się niemiłosiernie. Przed wami cztery godziny oczekiwania na lot. Siadacie w holu na wolnych krzesełkach i po prostu milczycie obserwując innych ludzi, którzy chodzą w te i we wte. Opierasz głowę o Patryka ramię i próbujesz wyobrazić, jak będzie wyglądać wasze życie teraz. Pierwszy raz będziecie wspólnie mieszkać. Nie wiesz czego się spodziewać, a wszystko co was spotka będzie nowym doświadczeniem. Także zarówno dla Patryka, który pierwszy raz wyjechał za granicę, by reprezentować barwy klubu spoza Polski. Po dwudziestej drugiej lądujecie na lotnisku w Biełgorodzie. Przy wyjściu czeka na was Apolonij menager klubu, który zawozi was do mieszkania i informuje Patryka, że jutro o dziewiątej będzie czekał na niego pod blokiem, by zawieźć do klubu i załatwić wszelkie formalności. Po jedenastu godzinach podróży przekraczacie próg mieszkania. Otwieracie walizki tylko po to, by wyciągnąć kosmetyczki i bieliznę. Resztę rozpakujesz jutro, dzisiaj marzycie o kąpieli i śnie.

Wspólne mieszkanie wcale nie było tak piękne, jak wam się wydawało. Wychodziły na jaw kolejne wady, pewne przyzwyczajenia, które ty lub Patryk mieliście mieszkając sami. Patryk lubi zostawiać naczynia, tam gdzie skończy jeść czy pić, ubrania rozrzucać po wszystkich pomieszczeniach, jedynie w łazience wrzuca brudne ciuchy do kosza. Ty lubiłaś względny porządek, dlatego codzienne drobne kłótnie stały się rytuałem. Kolejną przeszkodą dla ciebie był język, a raczej brak jego znajomości. Nie znałaś rosyjskiego, po angielsku też nie potrafiłaś się porozumieć, gdyż znałaś kilka podstawowych zwrotów i wybiórcze słówka, zaś Rosjanie nie rozumieli polskiego. Najczęściej robiłaś zakupy w sklepach samoobsługowych lub pokazywałaś ekspedientce co chcesz kupić i zazwyczaj takim sposobem dochodziłaś do porozumienia.

Świąt nie obchodziliście z rodziną Patryka, ponieważ nie było szans żebyście polecieli do Polski choć na dwa dni, a rodzicom siatkarza nie udało się na czas otrzymać wizy.

Bywały dni, gdy czułaś się zupełnie samotna. Patryk często wyjeżdżał na mecze po różnych częściach Rosji lub latał z drużyną po Europie w ramach ligi mistrzów. Nie miałaś z kim porozmawiać, nie miałaś polskiej telewizji, radia ani gazet. Czasem rozmawiałaś przez skype z Justyną, jednak różnica czasu między Biełgorodem, a Polską niejednokrotnie uniemożliwiała wieczorne zabicie nudy. Stałaś się gospodynią domową. Sprzątałaś, gotowałaś, zmywałaś, prałaś, prasowałaś, jednak nie zamieniłabyś tego za bycie samej w Polsce przez cały okres ligowy. Wolisz pocierpieć kilka dni samej, by później być z nim, bo Patryk jest dla ciebie wszystkim. Jest jedyną bliską osobą, którą masz. Jest facetem, który kocha cię mimo, że pochodzisz z domu dziecka. Kocha cię mimo, że nie jesteś idealna.

Problemy zaczęły się, gdy w czasie meczu o puchar Rosji  polski siatkarz wybił dwa palce. Pauzował przez blisko dwa tygodnie. Jego miejsce na boisku zajął zmiennik, który odnalazł formę, za to Patryk po przerwie nie mógł wpasować się do zespołu. Coraz częściej wracał późno do domu wyraźnie podchmielony. Którejś nocy nie wytrzymałaś, gdy wrócił po pierwszej ledwo trzymający się na nogach, a o ósmej miał mieć trening. Nie odbierał telefonu i sam też nie dał znać, że wyszedł z kolegami do baru.

- Patryk w jakim ty stanie jesteś… - patrzysz z politowaniem na niego, gdy je śniadanie.

- Trener przychodzi „w stanie” to ja nie mogę? - odpowiada zły.

- Ty nie jesteś trenerem, a nie wyobrażam sobie, żebyś został wyrzucony z klubu przez alkohol.

- Natalia, możesz przestać?! - odchodzi od stołu zostawiając jajecznicę i wychodzi z mieszkania.

Stopniowo zachodzi zmiana w zachowaniu Patryka. Coraz więcej czasu spędza na boisku. Rzadko spotyka się z chłopakami z drużyny po treningach. Spędza z tobą dużo czasu i stał się czuły, jak dawniej. Masz czasem wrażenie, że coś musiał przeskrobać i stara się przymilić, jednak nic takiego się nie stało.

Dzisiaj siatkarze dostali dzień wolnego. Cały poranek leniuchujecie w łóżku. Jest idealnie. Wczesnym popołudniem wychodzicie z mieszkania na spacer. Po drodze zahaczacie o restaurację i zjadacie obiad. Gdy pijecie kawę Patryk zaskakuje cię pytaniem, gdzie chciałabyś mieszkać w kolejnym sezonie.

- Natalka, wiem że nie chcesz być dłużej w Rosji i uprzedzę twoją odpowiedź, bo ja też nie bardzo mam zamiar. Miałem bić się o mistrzostwo, a pozostała walka o miejsca pięć-sześć. Jeszcze nie podpisałem nic, bo chcę najpierw skonsultować z tobą. - dobrze odczytał twoje myśli co do pozostania w Rosji. Jednak miałaś świadomość z kim się wiążesz i taki los jest wpisany w życie profesjonalnego sportowca, czyli częste przeprowadzki.

- Nie wiem. Wiesz, że to zależy od ciebie. Ja pojadę za tobą wszędzie. Lepiej mi od razu powiedz nad czym się zastanawiasz. - ogromnie się niecierpliwisz czekając na to co odpowie.

- Miałem propozycję pozostania w Biełgorodzie, ale z dużo mniejszym kontraktem, inne kluby nie wchodziły w grę. Dwa dość wysoko rozstawione w tabeli kluby z Włoch też złożyły propozycję i czołówka z plusligii. Do Polski zawsze będę mógł wrócić, a teraz chciałbym spróbować czegoś poza naszymi granicami. Poważnie myślę nad ligą turecką. Arkas Spor Izmir coś ci mówi? - uśmiecha się, a ty wiesz, że postanowił grać w tym klubie. Jedynie odwieźć od tego pomysłu go może brak twojego poparcia, ale nie zrobisz mu tego. Delikatnie się uśmiechasz zgadzając na przeprowadzkę do Turcji.

- Patryś, jadę z tobą do Turcji. - patrzysz głęboko w oczy siatkarza i upijasz łyk kawy.

- Dziękuję! A widzisz zapomniałbym ci powiedzieć. W Izmirze gra Paweł, a wraz z nim jest żona i dziecko. - dowiadujesz się, że w tureckim klubie na pozycji libero występuje wasz rodak. Tak więc jeszcze bardziej cieszy cię ten wyjazd, ponieważ będziesz miała z kim dzielić czas, gdy siatkarze wyjeżdżają. W Rosji z żadną z partnerek sportowców nie utrzymywałaś bliższego kontaktu.

- Mi nie masz za co dziękować. To normalne, że osoby, które się kochają są ze sobą, a ja ciebie Kotuś bardzo kocham. - zbliżacie swe głowy do siebie i wieńczycie tą rozmowę krótkim pocałunkiem.

Pod koniec kwietnia wracacie do Polski do mieszkania w Żorach. Patryk z początkiem maja wyjeżdża na zgrupowanie kadry, a ty spotykasz ze znajomymi i rodziną Patryka po kilkumiesięcznej rozłące. Jesteś pełna nadziei, że kolejny sezon ligowy będzie dużo lepszy od poprzedniego. Zarówno dla Patryka, jak i dla was. Ten rok spędzony w Rosji niejednokrotnie był ciężką próbą, którą przeszliście zwycięsko. Wspólne mieszkanie nie raz was poróżniło, ale i mocno zbliżyło. Coraz częściej myślisz o ustatkowaniu. Chciałabyś za parę lat tworzyć nie tylko związek partnerski z Patrykiem, ale być pełnoprawną rodziną. Coraz poważniej myślisz o wspólnej przyszłości, o małżeństwie, o dzieciach. 

 ~*~

Sialalala… zepsułam -.-

Przepraszam za przerwę. Postaram się kolejny dużo szybciej dodać.
Teraz informuję jeszcze wszystkie osoby, które to deklarowały. Jeśli nadal nie będzie odzewu z ich strony, to o kolejnym poście nie będę dawała znać. Narzucać nikomu się nie chcę. Dziękuję.

Ask